Namiot tipi

Dziś chciałabym Wam przedstawić moje nowe "dzieło".

Dzieło-piszę, bo włożyłam w tę pracę wiele czasu i serca.

Na początek kilka zdjęć; 

A teraz parę słów na temat moich zmagań z owym tipi.

Od dawna obserwowałam na szyciowych blogach takie namiociki, 

które pozwalają młodszym dzieciom na kreatywne zabawy.

Bardzo mi się one podobały aż doszłam do wniosku - spróbuję.

Z resztek materiału skroiłam i pozszywałam niezbędne 4 trójkąty, 

obcięłam czubek i powstał trapez. 

Jeden z nich przecięłam na pół, obszyłam lamówką w kolorze fuksji

 i stanowi on wejście do tipi.

Dolna podstawa trapezu, po kilkakrotnym mierzeniu, docinaniu i wyrównywaniu brzegów 

osiągnęła długość 93 cm. (Zaczynałam szycie od 100 cm.)

Górna podstawa wyszła mi za duża; ma 20 cm, i niestety tkanina się u góry tipi lekko zagina.

Niczemu to nie przeszkadza, ale nie wygląda najlepiej.

Widać to na pierwszych dwóch zdjęciach.

 Według mnie górna podstawa powinna mieć 12-13 cm długości

 bez względu na długość podstawy dolnej.

Następnie doszyłam tunele w kolorze fuksji na drewniane kije 

i tasiemki do podwiązania wejścia.

Na szczęście zamówiłam kije w dwóch rozmiarach długości; 170 cm i 180 cm.

Przy długości tunelu na kije 150 cm, kije na 180 cm okazały się idealne.

Każdy kij ma nawiercony otwór w odległości 15 cm od końca. 

Przez te otwory przeciągnęłam sznurek i mocno związałam wszystkie kije po nałożeniu na nie tkaniny mojego tipi.

Rozkładając mój uszyty namiocik doznałam małego rozczarowania.

Kiedy wejście do tipi jest zamknięte i tasiemki związane, wszystkie ścianki są jednakowe.

Kiedy jednak podwiązałam wejście i zostało ono otwarte,

przednia ściana się sporo rozeszła i osiągnęła długość 150 cm.

Wszystko byłoby dobrze, gdybym to przewidziała.

Problemem okazał się uszyty wcześniej materacyk-dywanik do środka tipi.

Uszyłam go bowiem w formie kwadratu 93 cm x 93 cm.

a teraz powinien mieć kształt trapezu.

Zdeterminowana tym faktem,

 z kawałka seledynowego polaru szybko zmontowałam nową wersję dywanika i mam co chciałam.

Nauczona przedstawionym doświadczeniem wiem, że następne tipi uszyję bez niespodzianek.

Mam nadzieję, że nie wszystkich zanudziłam swoimi przemyśleniami, 

a niektórym szyjącym może moje uwagi ułatwią pracę.

Dziękuję wszystkim, którzy wytrwali do końca posta,

pozdrawiam serdecznie i dobrej nocki życzę:))